Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; At enim hic etiam dolore. Duo Reges: constructio interrete. Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter.

Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.
An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?
Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit.
An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?
Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta.

Quarum cum una sit, qua mores conformari putantur, differo eam partem, quae quasi stirps ets huius quaestionis.

Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.

Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Quo modo autem philosophus loquitur? Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Suo enim quisque studio maxime ducitur. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;

In schola desinis.: At multis se probavit.
Bork: Satis est ad hoc responsum.
Immo videri fortasse.: Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit.
Est, ut dicis, inquit;: Somnum denique nobis, nisi requietem corporibus et is medicinam quandam laboris afferret, contra naturam putaremus datum;

Praeclare enim Epicurus his paene verbis: Eadem, inquit,
scientia confirmavit animum, ne quod aut sempiternum aut
diuturnum timeret malum, quae perspexit in hoc ipso vitae
spatio amicitiae praesidium esse firmissimum.

Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab
Epicuro de laude amicitiae dicta sunt.

Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim. Bork Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? Iam in altera philosophiae parte. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint.

Num igitur dubium est, quin, si in re ipsa nihil peccatur a superioribus, verbis illi commodius utantur?
Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur.
Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis?
Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.